Kobiety, Mafia i Veganizm

Tak, byłem na nowym filmie Patryka i wiecie co? Jest naprawdę okej. Wiadomo, że pisząc o „Kobietach Mafii”  Vegi to nie będę tego porównywał do gangsterskiego kina Scorcese czy nawet naszego rodzimego Pasikowskiego, lecz z wyłącznie dojego własnego, zwiększającego się z każdym półroczem dorobku artystycznego. W zestawieniu z choćby takim  ,,Botoksem” mamy już ogromny przeskok jakości! Przedewszystkim widza uderza już od samego początku obecność jakiejkolwiek fabuły, a pocięte scenki i losy bohaterów w jakiś sposób się ze sobą wiążą oraz oddziałowywują na siebie tworząc w miarę logiczną całość  i co chyba ważniejsze ten film nie jest po prostu szkodliwy społecznie oraz nie obraża myślącego widza, a mówiąc szczerze momentami może nawet się podobać. Najnowszego blockbustera pana Vegi  na pewno nie możemy postawić w jednym rzędzie  z pierwszym „Pitbullem”,  tym z genialnym Marcinem Dorocińskim lub chociażby „Służbami Specjalnymi”, ale ciagle jest lepiej niż w bardzo niespójnych i momentami żenujących „Niebezpiecznych Kobietach” czy w wyżej wspomnianym „Botoksie”. Warto wspomnieć też o ciekawych kreacjach aktorkich- uwaga- Agnieszka Dygant w swojej jest wprost fantastyczna, a nie sądziłem, że takie słowo w ogóle może tutaj paść, grając bardzo dynamiczną postać zaczynając od pozycji niani dziecka jednego z bandytów, nota bene zabawne mrugięcie oka do ludzi obeznanych w pocztąch jej kariery, a kończąc na  poziome Waltera White’a z końcówki „Breaking Bad” i  to właśnie w jej wątek, który jest przewodnim w całym filmie, możemy się całkiem wciągnąć. Nieźle zagrana jest skrajnie przerysowana typowa dziunia odgrywana przez Katarzynę Warnke czy ambitna policjantką, którą portretuje cholernie plastyczna Olga Bołądź. Z męskich kreacji w „Kobietach Mafii”, które przez większość czasu zostają na dalszym planie, fajnie wypada Janusz Chabior czy coraz lepszy Sebastian Fabijański- jego scena tańca na łóżku z Olgą Bołądź jest wręcz magicznie hipnotyzująca, a Piotr Stramowski nie jest męczący tak jak w „Botoksie” i również prezentuje się przyzwoicie. Występuje tu również Bogusław Linda, którego postać- ganster o pseudonie „Padrino”,  zawodowo zarząda narkotykowym imperium podczas, gdy  prywatnie nie radzi sobie z uzależnioną od prochów córką, którą dość nieporadnie odgrywa debiutująca na dużym ekranie Julia Wieniawa-Narkiewicz. Do Pana Lindy mam jedno małe ale- szkoda, że tak utalentowany aktor ciagle nie wyszedł z roli Franza Maurera z „Psów”,  jednak akurat tutaj jego maniera w głosie nie boli tak jak chociażby było to w „Powidokach” Andrzeja Wajdy. Sama fabuła filmu kręci się wokoło życia gangsterów z grupy mokotowskiej z czasem przechodząc coraz bardziej na żeńskie bohaterki, gdy ich mężczyźni z uwagi na różne zawirowania życiowe nie mogą dalej trudnić się swoim przestępczym fachem. Cała historia  została, podobno, oparta w pełni na faktach, lecz niezawsze z krajowego podwórka i niekoniecznie z naszej rzeczywistości. 

Reasumując tę cześć wpisu chciałbym powiedzieć Wam, że jest to naprawdę spoko film akcji na poziomie lekko pulpowego kina klasy C i nie oczekując niczego więcej na tym lekko przydługim dziele Patryka Vegi można bawić się całkiem przyzwoicie, a chyba właśnie o to chodzi.

Najciekawsze z tego wszystkiego nie jest to, że „Kobiety Mafii” nie są kolejnym rozczarowaniem czy nawet to, że film skończył się równo o 21:37 tylko to jak Patryk Vega zapełnia sale kinowo widzami, którzy  takich miejsc zwykle nie odwiedzają. Wszechobecny zapach alkoholu, rozsypany popcorn czy chipsy to coś co chodząc na nowości tego reżysera staje się normą i w żaden sposób nie zaskoczyło ani mnie ani mojej dziewczyny, którą udało mi się namówić na ten film. Zdecydowanie najsmutniejsze były lipne puste małpki po krajowej gorzale, których uczestniczy seansu  niestety nie raczyli sami wyrzucić dokładając jeszcze dodatkowej roboty pracownikom kina, co chyba dobitniej obrazuje poziom kultury osobistej widowni. Vega nauczył się robić takie blockbustery, które trafiają swoim tonem, językiem czy przemocą do masowej publiczności i chyba nie jest  to najlepszy obraz naszego społeczeństwa. Nie zrozumcie mnie źle- sam skłamałbym gdybym jednoznaczne stwierdził, że nie lubię dzieł tego reżysera i tak samo nie chcę, żeby ktoś wyciągnął taki wniosek z tego mojego wywodu, że to słabe dobrze bawić się podczas oglądania „Pitbulli”, „Służb Specjalnych”, „Ciacha” czy „Kobiet Mafii” i stajesz sie przez to jakimś zwyrolem, bo tak zdecydowanie nie jest. Chciałbym zadać nam wszystkim pytanie czy zjawisko „Veganizmu” nie jest jakimś sygnałem, że z naszym społeczeństwem nie dokońca jest okej, skoro najlepszą rozrywką dla widza są brutalne sceny gwałtów czy morderstw i to, że widz tego właśnie oczekuje? Gdy jeszcze oglądając „Nowe Porządki” dało się wyczuć pochwałę dla uczciwej policji i zauważyć różnicę między dobrem, a złem to w coraz to nowszych produkcjach orbitujemu już tylko wokoło tego co złe uciekając od pozytywnych bohaterów. Nie mam zamiaru winić za to Patryka Vegi, gdyż jego celem jest tylko zarobić na tym filmie i trafić w gust mas,  co jak widać wychodzi mu świetnie. Chiałbym, żeby za jakiś czas ludzie w takiej ilości lgnęli też na inne sesanse, a tych dobrych naprawdę nie brakuje.