Mam 33 lata (podobno)

Chciałbym podzielić się z Wami jednym z pierwszych wierszy jakie napisałem po powrocie do tej zabawy, więc jakieś trzy lata temu. Od tego czasu nie pisałem za dużo, dopiero ostatnio dzięki pewnym zmianom, o dziwo bardzo pozytywnym, w moim życiu wena wróciła. W sumie między innymi dzięki temu zdecydowałem się założyć tego bloga i pokazać swoją twórczość większej liczbie ludzi. Oczywiście nie będę Was tutaj zamęczał samymi swoimi wypocinami...Obiecuję, że jeszcze w tym tygodniu napiszę swoje prywatne odczucia o jednej z moich ulubionych płyt, ale zapewne do tego czasu wpadną jakieś wiersze. 

Mam 33 lata (podobno)

Uczę sie w tle, bo jakoś nie mam już na to nastroju,

Ani na naukę, ani na życie, ani nawet na długi sen,

Siedząc leżę i wyrzucam cicho głośne myśli z siebie,

O tym, że czasem każdy sie czuje jakby miał lat 33,

I czuję, że leci ze mnie krew, a dłonie i stopy są całe,

Obserwuje przez zapocone oczy jak ten świat upada,

I nie mam już sił i żadnej chęci by dalej iść na tę górę,

Ja też upadam i widzę, że Szymona nigdzie nie widać,

Pewnie poszedł daleko, jak reszta umył sobie dłonie,

Nie chce już brudzić się tym wszystkim razem ze mną,

Leżę gdzieś w połowie drogi i czuje się coraz młodszy,

Czas pędzi w około jak oszalały tylko, że do tylu jakoś,

W końcu znowu leżę całkiem nagi i jest bardzo zimno,

Nad mą głową nocy mrok rozjaśnia tylko dziwne COŚ.